மனந்திருந்திய மைந்தன்

வேதபகுதி: லூக்கா 15 : 11 - 32

"பரத்துக்கு விரோதமாகவும், உமக்கு முன்பாகவும் பாவஞ்செய்தேன், இனிமேல் உம்முடைய குமாரன் என்று சொல்லப்படுவதற்கு நான் பாத்திரன் அல்ல என்று சொன்னான். லூக்கா 15 : 21"

அந்தக் குடும்பத்திற்கு மூன்று பிள்ளைகள். இவன் ஒருவன் தான் பையன் மற்றவர்கள் பெண்பிள்ளைகள். ஒரு நாள் தன் பெற்றோரிடத்தில் சண்டை போட்டுக் கொண்டு தூர இடத்திற்குச் சென்று விட்டான். பெற்றோர்கள் அவனைத் தேடிப் பார்த்தார்கள், ஆனால் அவனைக் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. ஒரு நாள் அவர்கள் வீட்டிற்குக் கடிதம் வந்தது. அதில் அவனுடைய வீடு ரெயில் தண்டவாளத்திற்கு அருகில் இருப்பதினால் தான் இந்த தேதியில் வருவதாகவும். அந்த நாளில் வீட்டின் முன்பதாக ஒரு வெள்ளைக் கொடி கட்டி வைக்கும் படியாக எழுதியிருந்தான். அந்தக் கொடி கட்டப்பட்டு இருந்தால் வீட்டிற்கு வருவதாகவும் இல்லையென்றால் தான் வந்த வழியே திரும்பிச் செல்வதாகவும் எழுதியிருந்தான். அந்த நாளும் வந்தது. அவன் இரயிலில் தன்னுடைய வீட்டை நோக்கிப் பயணித்துக் கொண்டிருந்தான். அவனுடைய ஊர் நெருங்க நெருங்க அவன் மனமோ என்னுடைய பெற்றோர் என்னை மன்னித்து வெள்ளைக் கொடி கட்டியிருப்பார்களா? என்று தவித்துக் கொண்டிருந்தது. அவன் இப்படித் தவித்துக் கொண்டிருந்ததை அருகில் இருந்தப் பெரியவர் கவனித்து தம்பி ஏன் இப்படி அங்கலாய்த்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள் என்று கேட்டார். அவன் நடந்தவைகளையெல்லாம் அவரிடம் கூறினான். உடனே அந்தப் பெரியவர் வெள்ளைக் கொடி எங்காவது கட்டியிருக்கிறதா என்று பார்த்துச் சொல்வதாகக் கூறினார். அவன் வீட்டிற்கு சற்று அருகில் ரெயில் வரும் போது அந்தப் பெரியவர் அவனிடம் தம்பி ஒரு வீட்டில் நிறைய வெள்ளைக் கொடிகள் கட்டப்பட்டு உள்ளது என்று கூறினார். அவன் சந்தோஷத்தில் துள்ளிக் குதித்து நேராக வீட்டிற்குச் சென்றான். அங்கு அவன் வீட்டில் பெற்றோர் அவனை அன்புடன் வரவேற்றனர். அவன் தன்னுடைய தகப்பனாரிடம் அப்பா நான் ஒரு வெள்ளைக் கொடி தானே கட்டச் சொன்னேன்? நீங்கள் வீடு முன்பதாக நிறைய வெள்ளைக் கொடிகள் கட்டியிருக்கிறீர்களே என்று கேட்டான். அதற்கு அவனுடைய தகப்பனார். நாங்கள் ஒரு வெள்ளைக் கொடி கட்டி உன் கண்ணில் படாமல் நீ திரும்பிச் சென்று விட்டால் நாங்கள் என்ன செய்வோம் என்று கூறினார். உடனே அவன் தன்னுடையப் பெற்றோரைக் கட்டிக் கொண்டு அழுதான்.

ஆம் பிரியமானவர்களே நமது ஆண்டவரும் எனது மகன்/மகள் எப்பொழுது என்னன்டை வருவார்கள் என்று எதிர்பார்த்துக் காத்துக் கொண்டிருக்கிறார். உங்கள் பாவங்கள் சிவேரென்றிருந்தாலும் உறைந்த மழையைப்போல் வெண்மையாகும்; அவைகள் இரத்தாம்பரச்சிவப்பாயிருந்தாலும் பஞ்சைப்போலாகும் என்று ஆண்டவர் உங்கள் இருதயத்தைக் கேட்கிறார். மகனே/மகளே என்னன்டை வா என்று கூவி அழைக்கிறார். இன்றே நீ ஆண்டவரண்டை வருவாயா?. மனம் திருந்திய மைந்தனுக்கு அவன் தகப்பனார் அவன் அவருடைய சொத்தை அழித்தாலும் அவனுக்கு உயர்ந்த வஸ்திரத்தை உடுத்தியது போல ஆண்டவரும் உங்களுக்கு ஒரு உயர்ந்ததான எதிர்காலத்தை வைத்திருக்கிறார். இன்றே நாம் ஆண்டவரிடம் ஒப்புக் கொடுப்போம். அவருடைய சுதந்திரவாளியாகி ஆசிர்வாதத்தைச் சுதந்தரிப்போம்.

சிந்தனை: ::"உங்கள் பாவங்கள் நிவிர்த்திசெய்யப்படும்பொருட்டு நீங்கள் மனந்திரும்பிக்குணப்படுங்கள்." அப்போஸ்தலர் 3:20

ஜெபம்: அன்பு நிறைந்த தேவா நான் என்னுடைய பாவங்களையெல்லாம் உம்மிடம் அறிக்கையிடுகிறேன். நீரே என்னை மன்னித்து நான் பரிசுத்தமாய் ஜீவிக்கக் கிருபை தாரும். ஆமேன்.


தமிழ் வேதாகமம் படிக்க இங்கே சொடுக்கவும்